3.Szkółka leśna - Las wspólnym dobrem

Większość materiału sadzeniowego przeznaczonego do odnowień ( powierzchnie zrębowe) i zalesień ( grunty porolne ) produkowana jest na szkółkach leśnych. Jakość materiału sadzeniowego jest gwarancją trwałości i ochrony zasobów leśnych. Pamiętam czasy gdy na leśnej szkółce siano tylko sosnę , brzozę i świerk bo osobiście uczestniczyłem w tych pracach jako syn leśniczego. W latach póżniejszych na szkółkach wysiewano już więcej gatunków lasotwórczych i krzewów ( domieszki  i gatunki biocenotyczne - nie wchodziły w skład uprawy i powierzchni ).Uprawy obecnie zakładane różnią się składem gatunkowym od upraw zakładanych po wojnie i w latach 50-60-tych - monokultura - sama sosna. Monokultury sosnowe są narażone na masowe pojawianie się  owadów liściożernych ( np. gradacje barczatki sosnówki , brudnicy mniszki , strzygoni choinówki ) i na choroby powodowane przez grzyby pasożytnicze. Szkody wyrządzane przez wyżej wymienione gatunki są przyczyną olbrzymich strat ekonomicznych. Drzewostany są osłabione i jest mniejszy przyrost masy drzewnej.Koniec lat 70-tych zwiększa się udział gatunków liściastych  w składzie zakładanych upraw.          W chwili obecnej sadzimy o połowę mniej sosny a więcej gatunków liściastych, wykorzystywany jest każdy skrawek lepszego siedliska. Dzięki temu powierzchnia drzewostanów liściastych wzrosła z 13 do ponad 23 % powierzchni leśnej.
Lesistość Polski w roku 1945 r. wynosiła 20,8 % a w chwili obecnej Polska jest w czołówce europejskiej, jeśli chodzi o powierzchnię lasów i zajmują one  prawie 29 % powierzchni kraju.Tymczasem na świecie lasów ubywa, ale Polska należy do tej grupy krajów, które zrobiły wszystko by zwiększyć swoje zasoby.
Podstawą prac jest "Krajowy program zwiększania lesistości" do 33 %  w 2050 r.